Ayreon – 01011001

Arjen Anthony Lucassen zwykł zapraszać do siebie różnych, osławionych muzyków do swoich wydawnictw. Na 01011001 (tytuł zamieniony na system binarny oznacza 89, co w ASCII oznacza Y – jest to nazwa planety o której opowiada płyta) jest 17 wokalistów. W tym m.in. Hansi Kürsch (Blind Guardian), Daniel Gildenlöw (Pain of Salvation), Jonas Renkse (Katatonia) czy Tom S. Englund (Evergrey). Są też instrumentaliści z innych, sławnych grup muzycznych. Trzeba przyznać, że skład robi wrażenie.

Ogólnie nie siedzę raczej w typowo symfonicznych klimatach, dlatego Ayreon był lekkim wyzwaniem dla mnie. Spodziewałem się długaśnego, „plastikowego” albumu. Tymczasem mamy całkiem różnorodny, dynamiczny krążek.

Największe wrażenie robią chyba wokale. Już w pierwszym utworze (chyba najlepszym na płycie) „Age of Shadows„, słyszymy ze 3-4 głosy. „Comatose” ma świetny duet damsko-męski. Możemy usłyszeć czasem nawet partie growlowane, jednak te pojawiają się bardzo rzadko. Dominują tutaj raczej ot, takie sobie wesołe śpiewanie oraz operowe głosy i chórki.
Z tej strony album pokazuje się z najlepszej strony, nie ma chyba innego muzyka który by zebrał ze sobą tyle sław w studiu.

Gitarzyści również pokazują swoje umiejętności w różnorodny sposób. Możemy usłyszeć ciężkie i powolne partie („The Earth Extinction„), lekkie „muskanie” („Connect The Dots„) czy po prostu gitarę klasyczną np. w „River of Time„.
Ciekawie prezentują się solówki, na uwagę zasługuje przede wszystkim dzieło Michael Romeo w utworze „E=MC²” oraz Lori Linstrutha na „Newborn Race„.

Perkusja, za którą odpowiedzialny jest Ed Warby, sprawdza się po prostu dobrze. Nie wyróżnia się zbytnio, nie wadzi – jest tak jak powinno być. Bardzo podobają mi się natomiast partie w „Ride The Comet„, w tym utworze perkusja jest trochę bardziej wyszczególniona. Niestety, czasem w ogóle nie słychać bębniarza np. w „Web of Lies„. Często występuje też lekko przygłuszony dźwięk gry Eda, co daje bardziej „przestrzenny” efekt.

Bardzo ważną rolę w Ayreonie odgrywa elektronika. Album zaczyna się wręcz industrialnymi dźwiękami, często pojawiają się syntezator o charakterystycznym „kosmicznym” brzmieniu, niektórych może to razić. Choć, z drugiej strony, dzięki takiej zagrywce czujemy się jakbyśmy byli na tytułowej planecie Y.
Liczne klawisze, skrzypce oraz wiolonczele nadają 01011001 głębi i o wiele ciekawszego brzmienia. Najbardziej instrumenty smyczkowe udzielają się w „E=MC²” i „Web of Lies„. W „Liquid Eternity” możemy nawet usłyszeć, swego rodzaju solówkę. Co do klawiszowców, naprawdę zręcznie pokazują swoje umiejętności na prawie każdej pozycji na płycie. W ostatnim utworze „The Sixth Extinction„, występują aż dwa solowe popisy muzyków!
Flet także nie jest obcy, umila nam czas przez cały utwór „The Truth Is Here„.

Podsumowując, kolejny album Arjena stoi na swoim wysokim poziomie, może nie pobił „The Human Equation„, jednak mimo to słucha się go bardzo przyjemnie. Liczne melodie, wiele wokali i świetna praca skrzypiec, klawiszy oraz wiolonczel dobrze spełniają swoją rolę, przenosząc nas gdzieś indziej. Te dwupłytowe wydawnictwo jest świetnie skomponowane i pomyślane, czasami można tylko usłyszeć pewną sztuczność, oraz to że kiedyś, gdzieś już to słyszeliśmy. Każdy fan symfonicznego metalu czy innych rockowo-operowych brzmień, powinien jednak usłyszeć 01011001.

Ocena: 7/10

---

1. „Age of Shadows” − 10:47
2. „Comatose” − 4:26
3. „Liquid Eternity” − 8:10
4. „Connect the Dots” − 4:13
5. „Beneath the Waves” − 8:26
6. „Newborn Race” − 7:49
7. „Ride the Comet” − 3:29
8. „Web of Lies” − 2:50

Dysk drugi:

1. „The Fifth Extinction” − 10:29
2. „Waking Dreams” − 6:31
3. „The Truth Is In Here” − 5:12
4. „Unnatural Selection” − 7:15
5. „River of Time” − 4:24
6. „E=MC²” − 5:50
7. „The Sixth Extinction” − 12:18

Całość: 1:42:16

Data wydania: 23 styczeń, 2008